ببین چه فیلمی پیدا کردم برات! اسمش هست "I Used to Be Funny". یه جورایی اسمش انگار میخواد بگه "من قبلاً آدم خنده دار و شادی بودم". داستان از این قراره که یه دختر جوون داریم به اسم سَم. این دختر خانوم هم استندآپ کمدین بوده، یعنی میرفته روی استیج جوک میگفته مردم میخندوند، هم اینکه پرستار بچه بوده، از بچه های مردم نگهداری میکرده. ولی انگار یه اتفاقی براش افتاده که PTSD گرفته، یعنی اون آرامش و خوشی قبلی رو نداره، یه جورایی انگار ضربه روحی خورده. حالا وسط این حال و هواش، یهو یه خبر میرسه که یه دختری به اسم بروک گم شده. این بروک همون بچه ایه که سَم قبلاً پرستارش بوده. اینجا سَم گیر میکنه که آیا بره دنبال بروک بگرده یا نه. انگار ته دلش یه حسی داره که میگه باید بره کمک کنه، ولی از طرفی هم اون PTSD اذیتش میکنه، میترسه دوباره اتفاق بدی بیفته یا حال خودش بدتر بشه. به نظر میاد فیلم میخواد نشون بده این دختر چطوری با گذشته خودش، با اون ضربه روحی که خورده و با این مسئولیت جدید روبرو میشه. یعنی هم باید با مشکلات خودش دست و پنجه نرم کنه، هم باید تصمیم بگیره که برای بروک چیکار کنه. خیلی جالبه که یه کمدین که باید مردم رو بخندونه، خودش این همه مشکل داره. انگار میخواد بگه پشت خنده های آدما، همیشه یه غمی هم هست. و اینکه آدم ها با وجود مشکلاتشون، بازم میتونن قوی باشن و به بقیه کمک کنن. من که خیلی کنجکاوم ببینم آخرش چی میشه. آیا سَم میره بروک رو پیدا میکنه؟ آیا حال خودش بهتر میشه؟ اصلاً این PTSD چه بلایی سرش آورده؟ به نظر فیلمیه که هم خنده داره، هم غمگین، هم یه جورایی دلهره آور. باید ببینیمش!